
Tropicalismo calibre 45
Os galegos partillamos lingua coa lusofonía, mais por desgraza, os nosos intercambios culturais son escasos e chega pouca obra da bedé destes países, ao vivirmos de costas aos nosos irmáns de fala, por desleixo (noso) e aversión (da xunta) fai que, en xeral, perdamos no seu formato orixinal obras coma Tungsteno de Marcello Quintanilha, unha desas excepcións que chegou España editada con primor por La Cúpula.
Esta é a primeira novela gráfica de Marcello que se publica en España, aínda que é un dos autores máis coñecidos do Brasil e que leva varios anos vivindo en Barcelona e publicando con éxito no mercado franco-belga.
O primeiro acerto de Quintanilha e seducirnos sabiamente cunha capa que é exemplo de perfección e sincretismo, sen desvelar nada, amosa moito do que descubriremos no interior do libro, as cores da capa, na edición de La Cúpula, transmiten perfectamente a calidez do país carioca, case ata a brisa das praias, e aínda que o libro está feito nun sobrio e sempre elegante branco e negro, xa nos desvela a mestría e sutil dinamismo do trazo de Quintanilha. E o mesmo tempo anticipa a historia sen contar absolutamente nada, coma se fora un xeroglífico. As pernas dun home e unha muller camiñando pola beiriña do mar e unha pistola que advirte coa súa presencia que a historia do interior non é de hippies cantando ao amor nunha praia, nin moito menos. Seguir lendo